سفره ۱

بی تردید واقعه آخر همان است که دیگر نیستی و شاید حیف باشد

که نگفتی ،نخواندی ،و بودنت را که ممکن بود به وسعت جان از باشد نا ممکن ساختی

این روزها بیش تر از قبل به تو خواهم پرداخت یک سفره به پهنای جهان و خوراکی برای هر نگاهی که بخواهد معنای دیگر را بفهمد

شاید از قرمز لاکی شروع کنم این رنگ وحشتناک پر کننده است و شاید مانوسی باشد برای آبی های کم رنگ

و هر موقع دلتنگ شدم به جای دیوار های کاه گلی به سرعتی می اندیشم که در یک لحظه اتفاق افتاد و برای ساعتها همنشین شد

همان و بس

+ نوشته شده در ۱۴۰۲/۰۷/۰۱ ساعت 23 توسط م.م  |